wbrew czyjejś woli

См. также в других словарях:

• wbrew — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w celowniku; tworzy wyrażenia oznaczające działanie sprzeczne z czymś lub okoliczności kontrastujące z czymś; na przekór czemuś, pomimo czegoś» Czynić coś wbrew czyjejś… …   Słownik języka polskiego

• na przekór — «wbrew czyjejś woli, czyjemuś życzeniu; na złość komuś» Zrobić coś na przekór komuś, czemuś …   Słownik języka polskiego

• przemoc — ż VI, DCMs. y, blm «siła przeważająca czyjąś siłę, fizyczna przewaga wykorzystywana do czynów bezprawnych dokonywanych na kimś; narzucona bezprawnie władza, panowanie; czyny bezprawne, dokonane z użyciem fizycznego przymusu; gwałt» Przemoc… …   Słownik języka polskiego

• zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film …   Słownik języka polskiego

• opór — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. oporu, Mc. oporze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nieuleganie, niepoddawanie się, przeciwstawianie się jakiejś sile; oporność, odporność na jakieś działanie; wytrzymałość :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

• porwać — dk IX, porwaćrwę, porwaćrwiesz, porwaćrwij, porwaćał, porwaćany porywać ndk I, porwaćam, porwaćasz, porwaćają, porwaćaj, porwaćał, porwaćany 1. «schwyciwszy, schwytawszy zabrać, uwieźć, uprowadzić kogoś, coś siłą, przemocą, wbrew czyjejś woli»… …   Słownik języka polskiego

• przyczepić — dk VIa, przyczepićpię, przyczepićpisz, przyczepićczep, przyczepićpił, przyczepićpiony przyczepiać ndk I, przyczepićam, przyczepićasz, przyczepićają, przyczepićaj, przyczepićał, przyczepićany «przypinając, wiążąc, zahaczając umocować coś na czymś …   Słownik języka polskiego

• wsunąć — dk Vb, wsunąćnę, wsunąćniesz, wsuń, wsunąćnął, wsunąćnęła, wsunąćnęli, wsunąćnięty, wsunąćnąwszy wsuwać ndk I, wsunąćam, wsunąćasz, wsunąćają, wsunąćaj, wsunąćał, wsunąćany 1. «sunąc, posuwając umieścić coś wewnątrz czegoś, na czymś lub pod… …   Słownik języka polskiego

• wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… …   Słownik języka polskiego

• nachodzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, nachodzićdzę, nachodzićdzi, nachodzićchodź, nachodzićdzony {{/stl 8}}– najść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, nachodzićjdę, nachodzićjdzie, najdź, naszedł, naszła, naszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień